Een stormachtige nacht ontvouwt zich op het doek, een scène vol drama en voorgevoelens. Een eenzame ruiter, te paard op een krachtig paard, zit gevangen in een wanhopige vlucht; de spieren van het paard zijn gespannen, zijn ogen wijd van afschuw, wat de eigen wanhopige situatie van de ruiter weerspiegelt. Een volle maan, gehuld in onheilspellende wolken, werpt een onheilspellende gloed, die de scène verlicht en het gevoel van dreigende ondergang versterkt. De penseelstreken zijn hectisch, bijna gewelddadig en vangen de rauwe energie van de achtervolging.