Het kunstwerk vangt een vredig landschap met hooiheuvels die worden ondergedompeld in het zachte ochtendlicht. De kunstenaar maakt gebruik van snelle, losse penseelstreken die een etherische kwaliteit creëren, wat de scène een dromerige essentie geeft. De hooibalen, afgebeeld in verschillende tinten oranje, roze en lavendel, springen in het oog tegen een subtiel gemengd pastelkleurig achtergrondd; dit kleurenpalet roept een gevoel van warmte en rust op. Elke hooibaal, rond en bijna speels, trekt de aandacht van de kijker—herinnerend aan de tastbare, bijna sculpturale kwaliteit van deze alledaagse landelijke elementen.

Bij het beschouwen van het schilderij kan men bijna de lichte kou van de ochtend voelen, versterkt door de lichte mist die de scène omgeeft. Monet's vermogen om vluchtige momenten van de natuur vast te leggen, nodigt niet alleen uit tot reflectie, maar dompelt de kijker ook onder in een emotioneel landschap waar de tijd lijkt te zijn stilgezet. De historische context van de impressionistische beweging straalt in de focus op licht en kleur, daagt traditionele weergave uit en versterkt nog verder het belang van dit werk als een mijlpaal van moderne expressie.