Dit levendig landschap bruist van de energie van pointillisme, waar ontelbare kleine kleurpuntjes samenkomen om een harmonieuze scène te vormen. Torenhoge kliffen in rosé en zachte paarstinten domineren de achtergrond, hun ruwe texturen verzacht door fijne stippen pigment. Een kronkelende rivier schittert in sprankelend groen en blauw, reflecterend de warme gloed van de lucht erboven. Langs de rivieroevers suggereren kleine figuren — slechts hints van rood en oranje — menselijke aanwezigheid die in alle rust van de natuurlijke omgeving genieten.

De compositie balanceert de natuurlijke grootsheid met intieme menselijke accenten; de techniek nodigt de kijker uit om dichterbij te komen en het ingewikkelde mozaïek van kleuren die optisch verschmelten van een afstand te bewonderen. Het warme palet, gedomineerd door aardse oranje tinten en koele blauwe schaduwen, roept een gevoel van kalme late middag- of vroege avondlicht op. Dit werk uit het begin van de 20e eeuw belichaamt de toewijding van het neo-impressionisme aan wetenschappelijke kleurentheorie en nauwgezet penseelwerk, en nodigt de kijker uit tot een serene maar levendige ervaring van de ritmes van de natuur.