De compositie is een symfonie van kleur en vorm. Een robuuste, donkergroene vaas verankert de scène, de solide aanwezigheid ervan contrasteert met de delicate, bijna etherische kwaliteit van de bloemen die eruit stromen. Ze barsten uit in een uitbarsting van roze, hun bloemblaadjes weergegeven met een subtiele wisselwerking van licht en schaduw, waardoor ze een gevoel van volume en leven krijgen. De bloemen zijn een visueel feest, hun gevarieerde vormen en tinten creëren een dynamisch focuspunt. Naast de vaas voegt een citroen, met zijn gele schil die warm oplicht tegen de koele achtergrond, een vleugje levendigheid toe. Het geweven oppervlak onder de objecten creëert een gevoel van diepte en textuur, de subtiele patronen voegen een andere laag visuele interesse toe. De zelfverzekerde penseelstreken van de kunstenaar zijn overal duidelijk zichtbaar en geven het stuk een gevoel van energie en vitaliteit. De opstelling van de objecten is meesterlijk, waardoor een evenwichtig en harmonieus geheel ontstaat dat de kijker uitnodigt om de eenvoudige schoonheid van alledaagse voorwerpen te beschouwen.