In dit levendige landschap komen de rustige wateren van een haven tot leven met beweging, wat een gevoel van bruisende activiteit en rustige schoonheid oproept. De scène wordt gedomineerd door de fonkelende aqua-tinten van het water, dat de lucht reflecteert in zachte blauwtinten en wit. Zachte golven suggereren een lichte bries, terwijl kleine boten door de haven navigeren, elk een golf creëert die dynamische energie aan de compositie toevoegt. Op de achtergrond stijgt rook op van schoorstenen, die zich vermengt met de wolken—een herinnering aan industrieel vooruitgang en de alomtegenwoordige interactie tussen natuur en menselijke inspanning. Het subtiele spel van licht accentueert de textuur van het water en de vormen van de boten, en leidt de blik van de kijker dieper in de scène.

De plaatsing van elementen is meesterlijk; grotere schepen leunen tegen de dokken, terwijl kleinere boten als vluchtige gedachten voorbijglijden. De contrasten van kleuren—van de donkere kolen van de rook tot de delicate wit- en beige-tonen van de boten—versterken de vitaliteit van de schildering. Monet's penseelwerk is vloeiend, met expressieve streken die zowel details als de vergankelijke essentie van het moment vangen. Dit stuk, gecreëerd in een tijd van snelle industriële veranderingen, nodigt uit tot reflectie over de relatie tussen natuur en industrie, en roept gevoelens van nostalgie op voor een eenvoudigere, harmonieuzere tijd te midden van de chaos van modernisering.