In deze betoverende voorstelling liggen boten rustig afgemeerd bij een kade, hun zeilen zachtjes opgeblazen maar kalm, waarbij de geometrische precisie van de architectuur wordt gecombineerd met de vloeiendheid van het water. De kunstenaar beheerst een palet van zachte pastelkleuren—gedempte groenen, bruintinten en roze—die een bijna serene sfeer creëren die de kijker uitnodigt om een rustige havenomgeving binnen te stappen. De reflecties in het water worden gedurfd en eenvoudig weergegeven, waarbij ze worden omgezet in abstracte vormen die een intrigerend contrast vormen met de meer gedetailleerde tuigage en romp en zo een unieke ritmische harmonie aan de compositie geven.

De schilderstijl combineert de vlakheid en helderheid van het modernisme met een poëtische zachtheid, en benadrukt de rustige coëxistentie van menselijk vakmanschap en natuurlijke elementen. De gemeten lijnen en het gecontroleerde kleurenpalet roepen een gevoel van kalmte op, terwijl rode accenten subtiele focuspunten van energie en leven bieden. Geschilderd in 1913, in een periode van artistieke experimenten en het loskomen van strikt realisme, staat dit werk als getuigenis van de evoluerende visie van de vroeg 20e-eeuwse kunst, en weerspiegelt het zowel het stedelijke leven als de tastbare schoonheid van maritieme activiteiten.