De scène ontvouwt zich voor ons als een gefluisterd geheim; een rustig wateroppervlak, zacht gekust door de zon. Zeilschepen, met hun opgeblazen zeilen, domineren de compositie, hun aanwezigheid is tegelijk majestueus en sereen. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze het spel van het licht op het water vast, een schitterende dans van reflecties die de blik de scène intrekt. De penseelstreken, los maar precies, geven leven aan de lucht, een doek van lichtblauw en dunne wolken die lijken te drijven met de boten.

Roeiboten, bevolkt met figuren, voegen een vleugje menselijke intimiteit toe aan het grootse uitzicht. Hun aanwezigheid, een delicaat contrapunt met de grootsheid van de schepen, roept een gevoel op van het dagelijks leven tegen de achtergrond van het buitengewone. Het kleurgebruik is voortreffelijk; een zacht palet van blauw, wit en vleugjes warme tinten creëert een gevoel van kalmte en sereniteit. De algehele impact is van vrede en verwondering, een moment dat in de tijd is opgeschort, dat uitnodigt tot contemplatie en de kijker naar een plek van schoonheid transporteert.