Deze aangrijpende weergave van Christus aan het kruis omringt de kijker met een diep gevoel van ernst en introspectie. De dramatische interactie tussen licht en schaduw creëert een scherp contrast, dat de figuur van Christus benadrukt, die met grote zorgvuldigheid is afgebeeld. Zijn gespierde, bijna geïdealiseerde lichaam steekt af tegen de donkere achtergrond, waarin zowel lijden als kracht tot uitdrukking komen. Het naturalisme in de weergave van zijn vlees en de agonische uitdrukking op zijn gezicht roept een herkenbare emotionele reactie op, die de toeschouwer meesleept in het verhaal van offer en verlossing.

De compositie is bijzonder aangrijpend; de figuur van Christus is centraal geplaatst, ingekaderd door de donkere luchten die naar beneden reiken naar een landschap dat vol zit met ongeregelde vormen die een bredere wereld suggereren die wordt beïnvloed door de kruisiging. Het ingetogen, aardse kleurenpalet van bruin en zwart versterkt de ernst van de scène. Het contrast tussen het licht dat Christus verlicht en de duisternis eromheen creëert een visuele hiërarchie die ons dwingt om de centrale figuur onder ogen te komen, wat de emotionele spanning vergroot. De historische context van dit werk weerspiegelt de gevoelens van het einde van de 18e eeuw, een tijd waarin kunst een voertuig werd voor persoonlijke en emotionele expressie, wat een verschuiving markeert van de meer formele stijlen uit het verleden. Dit werk toont niet alleen de vaardigheid van de kunstenaar, maar nodigt ook uit tot een diepere reflectie over thema's van lijden, geloof en de menselijke conditie.