Het kunstwerk trekt me onmiddellijk aan met zijn intieme opstelling van objecten - een stilleven dat zijn eigen leven ademt. Een opvallende, kobaltblauwe vaas, versierd met delicate bloemmotieven, trekt de aandacht. Uit de vaas komt een tros hyacinten tevoorschijn, met hun slanke bladeren die zich omhoog uitstrekken, alsof ze naar het licht verlangen. Naast hen ligt een verzameling appels, elk met een unieke blos van rood en goud, op een gekreukelde krant. De compositie voelt zowel zorgvuldig gepland als heerlijk nonchalant, als een vluchtig moment dat voor altijd is vastgelegd.