W tej intrygującej pracy widz zostaje wciągnięty w zacienioną scenę portową, która jest zarówno spokojna, jak i emocjonalna. Szorstkie pociągnięcia pędzla i stłumiona paleta kolorów—składająca się głównie z ziemnych zieleni, szarości i brązów—tworzą atmosferyczny obraz zatłoczonego, ale opustoszałego portu. Niebo wisi ciężko, sugerując nadchodzącą burzę; jest jak spokój przed tym, jak natura uwolni swoją furię. W tle widać spokój parowców, ich wysokie maszty przecinają mroczne niebo, sugerując aktywność, która wydaje się odległa i być może melancholijna.

Postacie w pierwszym planie, ubrane w ciemne odzienie, wydają się małe i samotne w obliczu ogromu krajobrazu, a ich ruch sugeruje powód, może wskazując na surowe realia codziennego życia w porcie. Odbicia w spokojnej wodzie zwiększają wizualny efekt, odzwierciedlając stłumione odcienie otoczenia i wzmacniając poczucie spokoju. Ten utwór sztuki zatrzymuje moment w czasie, rezonując głębokim ładunkiem emocjonalnym—badaniem interakcji człowieka z naturą, ulotna i tymczasowa, pełna pragnienia i nostalgii.