Scena rozwija się z pogodną prostotą, stanowiąc obraz życia wiejskiego skąpanego w miękkim świetle spokojnego dnia. Krajobraz jest oddany delikatnym dotykiem, pociągnięcia pędzla tworzą teksturowaną powierzchnię, która zdaje się oddychać życiem. Pole na pierwszym planie, prawdopodobnie świeżo zaorane, rozciąga się w kierunku linii drzew, która tworzy horyzont, urozmaiconą sugestią budynków wyglądających spośród liści. Niebo, rozległa przestrzeń bladoniebieskiego koloru, sugeruje spokojną atmosferę.

Technika artysty jest widoczna w subtelnych gradacjach kolorów, w sposobie, w jaki światło tańczy po polach i drzewach. Kompozycja jest zrównoważona, przyciągając wzrok przez scenę od pierwszego planu do tła, tworząc poczucie głębi i przestrzeni. Paleta barw zdominowana jest przez zielenie, błękity i odcienie ziemi, wywołując poczucie spokoju i harmonii. Szepcze o czasach, gdy proste przyjemności natury były cenione. To dzieło ucieleśnia chwilę w czasie, celebrację piękna, które można znaleźć w życiu codziennym.