Scena otwiera się z teatralną jakością; zamaskowana postać, zawieszona w powietrzu, jest punktem centralnym. Wydaje się, że upada lub może być wystrzeliwana w górę, jego ciało jest wygięte, a kończyny wyciągnięte. Pod nim grupa kobiet w eleganckich strojach trzyma duży arkusz, ich wyrazy twarzy są mieszanką zachwytu i uważności. Postacie są skąpane w miękkim, rozproszonym świetle, które sugeruje pochmurny dzień lub zmierzch. Tło przedstawia prosty krajobraz, z nutą zieleni i budynkiem w oddali, dodając głębi kompozycji.