Na tle spokojnego wybrzeża stoi malowniczy kamienny domek, dumnie wznosząc się, a jego sfatygowane mury emanują urok, który potrafi nadać jedynie czas. Dach, w jasnych rudych dachówkach, łapie delikatne światło słońca, tworząc ciepły punkt centralny w chłodniejszych odcieniach otoczenia. Artysta umiejętnie używa miękkich pociągnięć pędzla, aby oddać ziemię poniżej – żywy zielony kolor i delikatne brązowe akcenty – gdzie dzika trawa tańczy w nadmorskiej bryzie, w doskonałej harmonii z kamienistą ścieżką prowadzącą do morza. Na horyzoncie mała żaglówka sunie przez morze, przywołując poczucie spokoju i samotności, które panuje w tym nadmorskim schronieniu.

To, co naprawdę urzeka w tym dziele, to paleta kolorów; delikatne odcienie niebieskiego i zielonego mieszają się na rozległym niebie i morzu, tworząc wrażenie spokoju, które otacza widza niczym fale uderzające o brzeg. Użycie koloru tutaj nie jest tylko opisowe, ale także emocjonalne; wywołuje delikatne szepty natury, pragnienie spokoju i radość odnalezioną w cichych zakątkach świata. Ten obraz uchwycił ulotną chwilę w czasie, doskonale wcielając w życie impresjonistyczne pragnienie uchwycenia efemerycznej piękności życia. W swojej istocie zaprasza do zrobienia kroku w tył, wzięcia głębokiego oddechu i delektowania się spokojem.