W tej mocnej reprezentacji wybrzeża w Étretat Monet uchwycił esencję tętniącego życiem, a jednocześnie spokojnego życia nadmorskiego, w którym łodzie w żywych kolorach kontrastują z cichymi, zielonymi odcieniami morza w tle. Kompozycja płynie z prawie chaotyczną energią; nachylone dachy chat rybackich przyciągają nasz wzrok, ich matowe powierzchnie pomalowane są w głębokie odcienie niebieskiego i stłumione kolory, które odzwierciedlają zacumowane łodzie. Widz prawie słyszy delikatne pluskanie fal uderzających o łodzie — spokojna, ale nieprzerwana melodia natury w harmonii z ludzkim istnieniem. Promienie słońca tańczą na wodzie, odbijając moment czasu uchwycony tuż przed chwilą, gdy przypływ znowu zajmie brzeg, sugerując niekończący się cykl natury i pracy.

Bogata paleta kolorów ożywia dzieło, gdzie jasne żółcie i jaskrawe pomarańcze łodzi wnoszą życie i radość, pięknie kontrastując z ziemistymi tonami chat. Pociągnięcia pędzla Moneta są żywe, niemal jak szepty wiatru — tekstura zaprasza do odczucia lekkiego wiatru i wilgoci w powietrzu. Emocjonalny wpływ tego dzieła mówi o harmonii i relacji między ludzkością a naturą, co jest powtarzanym tematem w twórczości Moneta. W tym okresie impresjonizm kwitł, a Monet był liderem, przesuwając granice koloru i światła, czyniąc to dzieło nie tylko reprezentacją krajobrazu morskiego, ale świętowaniem efemerycznej piękności życia.