Obraz przenosi nas do spokojnego podwórka wiejskiego, skąpanego w miękkim, rozproszonym świetle pochmurnego dnia. Dwa solidne, rustykalne budynki flankują kompozycję, a ich strzechy nadają poczucie wieku i ponadczasowości. Pociągnięcia pędzla są przemyślane, ale dyskretne, budując formy z subtelnym zrozumieniem światła i cienia. Przed nami rozciąga się głęboki, zielony trawnik, poprzecinany obecnością rozproszonego drobiu domowego, dodającego odrobinę życia i ruchu do, jakże spokojnej, sceny.