To oszałamiające dzieło uchwyca spokojne piękno spokojnego stawu wypełnionego delikatnymi lilijami wodnymi, co jest znakiem rozpoznawczym późniejszej twórczości Moneta. Miękkie, wirujące pociągnięcia pędzla tworzą eteryczną atmosferę, zanurzając widza w świecie, który wydaje się marzycielski i prawie transcendentalny. Paleta kolorów składa się głównie z delikatnych odcieni niebieskiego i zielonego, wywołując poczucie spokoju i ciszy; różowe odcienie lilij wodnych podkreślają tę spokój, wprowadzając promyki ciepła i życia do chłodnej palety. Fascynujące jest obserwowanie, jak liście lilij wodnych spokojnie unoszą się, a ich odbicia delikatnie falują w wodzie. Rozmyte tło, przypominające mgłę, dodaje warstwę głębi i tajemnicy, zapraszając widza do zastanowienia się, co kryje się poza widocznym.

Zagłębiając się głębiej w emocjonalne echa tego dzieła, niemal można usłyszeć delikatne dźwięki natury — ciche szeleści liści, cichutkie pluski wody, może odległe szepty wiatru. Wybór Moneta, aby skupić się na powierzchni wody i jej interakcji ze światłem, podkreśla ulotność czasu, rezonując z chwilą, która jest jednocześnie ulotna i wieczna. Kontekst historyczny odgrywa tu kluczową rolę; namalowane w okresie, gdy impresjonizm zaczął się rozwijać, dzieło Moneta odzwierciedla nie tylko jego osobistą podróż, ale także szerszy ruch artystyczny, który starał się uchwycić istotę natury w jej najczystszej postaci. To dzieło stanowi świadectwo jego mistrzostwa, prezentując krajobraz, który wydaje się żywy, pulsujący kolorami i światłem, ostatecznie zapraszając widzów do intymnej komunii z naturą.