W tym zapierającym dech w piersiach pejzażu widz zanurza się w spokojnym połączeniu morza z niebem. Łagodne faliste kształty gór tworzą spokojne tło, którego delikatne kontury podkreślane są złotymi odcieniami zmierzchu. Artysta zręcznie posługuje się ciepłą paletą pomarańczowych i żółtych barw, które odbijają się w wodzie, nadając scenie niemal eteryczny blask; wydaje się, jakby czas w tej chwili zamarł. Mocne klify pewnie stoją na pierwszym planie, ozdobione postaciami – parą rybaków wciągającých sieci i samotnym jeźdźcem, co sugeruje życie rozwijające się w harmonii w tym nadmorskim raju.

Kompozycja kieruje wzrok ku odległej linii brzegowej, gdzie sylwetka tętniącego życiem miasta sugeruje, że ludzkie życie nie jest zbyt daleko. Żaglowce i łodzie wiosłowe zręcznie poruszają się po wodzie, dodając dynamiki spokojnej scenerii. Skomplikowane detale liści, szczególnie kręcone drzewo, które wydaje się sięgać ku widzowi, działa niemal jak most między widzem a namalowanym światem, szepcząc opowieści o ziemiach za horyzontem. To dzieło głęboko rezonuje, budząc uczucia nostalgii i spokoju, zapraszając do zatrzymania się i docenienia idyllicznych rytmów natury i ludzkiego wysiłku. Historyczny kontekst tego dzieła sugeruje erę, która była urzeczona krajobrazami pełnymi romantycznych ideałów i fascynacji światem przyrody, czyniąc je nie tylko ucztą dla oczu, ale także medytacją nad prostymi radościami życia.