Na tym fascynującym płótnie eteryczne piękno Katedry w Rouen wyłania się w miękkich odcieniach niebieskiego i delikatnego żółtego; wydaje się, jakby sama istota porannego światła została uchwycona w chwili głębokiego spokoju. Pędzel Moneta tańczy po powierzchni z takim płynącym ruchem, wzywając do doświadczenia ulotności czasu - jakby powietrze samo w sobie błyszczało w oczekiwaniu. Monumentalna struktura katedry wznosi się ponad wszystko, a jej monumentalna fasada wydaje się niemal jak sen, rozmyta, ale dominująca, pobudzająca do podziwu i szacunku. W pierwszym planie widać ledwie dostrzegalne sylwetki ludzi, które dodają scenie życia, tworząc kontrast między przemijającą obecnością ludzką a trwałością architektonicznej chwały.

Gdy patrzę na to dzieło, uderza mnie, jak unikalna technika Moneta ożywia delikatne interakcje światła i cienia. Pociągnięcia są zarówno odważne, jak i subtelne, tworząc wrażenie zamiast zdefiniowanej rzeczywistości; zaprasza mnie to do zbliżenia się, ale także do refleksji z daleka. Paleta, w której dominują zimne tonacje z ciepłymi błyskiem, przekazuje emocjonalną rezonans; wydaje się szeptać o spokoju poranka, chwili nadziei i odnowienia. Historycznie, ten obraz można uznać za część szerszego badania Moneta nad zmianami światła w ciągu dnia i pór roku, odzwierciedlając nacisk ruchu impresjonistycznego na percepcję, a nie precyzję.