Scena rozgrywa się nad spokojnym stawem, gdzie kilka kobiet zajmuje się praniem, ich sylwetki są lekko rozmyte, ale wyraźnie wpisane w wiejski rytuał dnia codziennego. Trzy kobiety pochylone nad wodą piorą ubrania, podczas gdy inna kobieta niesie ładunek na głowie, idąc obok. Skromny biały dom stoi w tle, otoczony wysokimi, smukłymi drzewami, które delikatnie kołyszą się na lekkim wietrze pod pochmurnym niebem. Techniką malarską są wyraźne, fakturalne pociągnięcia pędzla, z subtelnym impastem definiującym liście, wodę i niebo, co nadaje pejzażowi namacalny charakter. Paleta barw opiera się na stonowanych kolorach ziemi - zieleni, brązach i spokojnych odcieniach szarości - tworząc spokojną, refleksyjną atmosferę, oddającą rytm spokojnej wiejskiej pracy. Obraz przekazuje nie tylko miejsce, ale i uczucie pokoju, pokory oraz ponadczasowości tradycji.