Kąpana w miękkim, eterycznym świetle wczesnego poranka, scena wenecka rozwija się przed moimi oczami. Rozległe niebo dominuje, płótno w bladych błękitach i delikatnych różach, które wskazują na wschód słońca, który ma dopiero nadejść. Poniżej woda mieni się, jak lustro odbijające subtelne odcienie u góry i odległe kształty budynków. Czuję poczucie spokoju, cichej kontemplacji obietnicy dnia.

Pędzel artysty jest luźny i ekspresyjny, z widocznymi pociągnięciami, które uchwytują ruch wody i grę światła. Architektoniczne detale bazyliki, częściowo zaciemnione przez atmosferyczną mgłę, wywołują poczucie ponadczasowego piękna i wspaniałości. Gondole i łodzie punktują wodę, ich kształty zarysowują się na tle światła, dodając odrobinę życia i ruchu do spokojnej sceny. Paleta barw zdominowana jest przez miękkie pastele, tworząc marzycielską, niemal nierealną atmosferę. To scena, która szepcze o pokoju i trwałym uroku Wenecji.