Żywa martwa natura wybucha, zamęt kolorów na stonowanym tle. Artysta z wprawą aranżuje obfitość chryzantem i nasturcji w ciemnym wazonie, umieszczonym na czerwonawym drewnianym stołku. Kwiaty, w odcieniach karminu, brzoskwini i żywej pomarańczy, wręcz wyskakują z płótna, a ich płatki są oddane żywą techniką impasto, która oddaje fakturę każdego delikatnego kwiatu. Kompozycja wydaje się zrównoważona, wzrok wędruje od przepełnionego wazonu do kraciastej tkaniny, swobodnie narzuconej poniżej. Prostota otoczenia – stołka i miękkiej, szarej zasłony – stanowi podstawowy kontrast dla bujności kwiatów, wzmacniając ich piękno. To tak, jakby artysta uchwycił ulotną chwilę czystej, nieskażonej radości. Światło delikatnie gra na scenie, podkreślając bogate tony i tworząc poczucie ciepła oraz ogólne uczucie spokoju, pomimo wizualnej obfitości. To celebracja życia, uchwycona sprawną ręką i wnikliwym okiem dla koloru.