W tym urzekającym dziele sztuki widz zostaje przeniesiony do spokojnego, ale żywego krajobrazu, który uchwyca istotę spokoju natury. Dzieło przedstawia samotne drzewo, którego skręcone gałęzie rozciągają się w skomplikowane, prawie dziwaczne pętle, sugerując własną osobowość. Wokół drzewa znajdują się gęste krzewy i kępy dzikiej trawy, które tworzą fakturową, niemal dotykalną jakość. Pociągnięcia tuszem rozdzielają się na energiczne linie, pełne życia, nadając poczucie ruchu, mimo niezmienności sceny. Tło jest złagodzone lekkim wskazaniem innych drzew, które są przedstawione płynnymi pociągnięciami, które zacierają granice między pierwszym a drugim planem, zwiększając głębię kompozycji.

Przy bliższym spojrzeniu interakcja między światłem a cieniem staje się wyraźna; cienie dodają trójwymiarowej jakości, prowadząc wzrok przez teksturalne szczegóły ziemi i nieba. Kontrast między grubymi czarnymi liniami a jaśniejszymi obszarami wzbogaca doświadczenie wizualne, sugerując żywe odcienie, które mogły być obecne w wersji kolorowej. Emocjonalny wpływ jest namacalny; niemal można usłyszeć delikatny szept liści i poczuć przyjemny powiew spokojnego popołudnia. To dzieło, stworzone z duchem odkrywania charakterystycznym dla swojego czasu, jest refleksją nad naturą, nasyconą pasjonującym zaangażowaniem artysty w świat, który go otacza.