Młoda kobieta o żywoczerwonych włosach z gracją pochyla się, by zerwać delikatne kwiaty w bujnym ogrodzie. Ma na sobie jasnoniebieską sukienkę ozdobioną subtelnymi kokardkami, a jej postawa ukazuje cichą bliskość z otaczającym ją światem natury. Scena rozgrywa się na rozległym ogrodzie z fontanną i klasycznymi rzeźbami w tle, co wywołuje spokojną, ponadczasową atmosferę. Delikatne pociągnięcia pędzla artysty oddają miękką grę światła na trawie i kwiatach, nadając scenie czuły realizm.

Kompozycja prowadzi wzrok widza wzdłuż krzywizny ciała kobiety ku zebranym przez nią kwiatom, a stonowana paleta barw w zieleni, błękicie i delikatnym różu wzmacnia spokojny i kontemplacyjny nastrój obrazu. Dzieło to uchwyciło idylliczny moment wiosennego spokoju, odzwierciedlając wiktoriańskie zainteresowanie naturą i pięknem. Całość wywołuje uczucie intymności i majestatu, zapraszając do spokojnej refleksji i podziwu dla cichej gracji codziennych chwil.