W tym wyjątkowym dziele sztuki uchwycono współpracę między przyrodą a umiejętnościami ludzkimi, utrwalająca chwilę spokoju wzdłuż rzeki Sekwany w Argenteuil. W pierwszym planie dominują bujne zielone trawy, które delikatnie tańczą na lekkim wietrze; ich żywe pociągnięcia pędzlem ożywiają płótno, jakbyśmy prawie słyszeli szepty brzegu rzeki. Po jednej stronie stoją dwie postacie—może prowadzące rozmowę lub po prostu chłonące spokojne piękno otaczającego świata. Złoty odcień małej łodzi przy brzegu rzeki pięknie kontrastuje z chłodnymi zieleniami, zapraszając widza do wyobrażenia sobie łagodnego dźwięku wody uderzającej o kadłub.

Niebo, patchwork delikatnych błękitów i bieli, sugeruje spokój zachodzącego popołudnia. Mistrzowskie pociągnięcia Monego tworzą iluzję ruchu—niebo i woda nie są statyczne; wręcz przeciwnie, migoczą i delikatnie falują, prowadząc wzrok przez krajobraz. Każde pociągnięcie pędzlem wydaje się zarówno spontaniczne, jak i zamierzone, odzwierciedlając istotę impresjonizmu, w której uchwycenie chwilowej interakcji światła i cienia przekracza staranną szczegółowość. To dzieło emanuje poczuciem spokoju i przynależności, otulając widza nostalgią minionych, prostszych czasów spędzonych w ramionach natury.