Ogromna przestrzeń natury rozpościera się w spokojnym krajobrazie, gdzie falujące wzgórza zapraszają pod łagodnym, stonowanym niebem. Dzieło sztuki zaprasza widza do spokojnej sceny — zielone, bujne pola rozciągają się aż po horyzont, przerywane łagodnymi wzniesieniami, które zdają się oddychać w ciszy chwili. Na pierwszym planie kilka samotnych drzew wznosi się wysoko, ich liście szeleszczą w niewidzialnym wietrze, niosąc uczucie życia i odporności na ogromnym tle. Te drzewa, mocne i samotne, są czymś więcej niż tylko elementami krajobrazu; personifikują trwałego ducha natury, uchwycając esencję samotności.