Ten poruszający obraz przedstawia cztery bretońskie kobiety ubrane w tradycyjne stroje, zaangażowane w intymną rozmowę i wspólne chwile. Pociągnięcia pędzla artysty są delikatne, lecz wyraziste, oddając teksturę odzieży i miękkość skóry na tle subtelnie oddanych liści i ziemistych odcieni. Białe chusty wyraźnie się wyróżniają, ramując twarze i przyciągając uwagę do emocjonalnego centrum sceny. Kompozycja jest przemyślana, postacie zebrane w swobodnym, ale dynamicznym skupisku sugerują naturalną, niemal spontaniczną interakcję.

Paleta barw łączy ziemiste zielenie, brązy i stonowane czerwienie, co tworzy harmonijną, lecz stonowaną wibrację oddającą rustykalność i godność otoczenia. Obraz emanuje ciszą i refleksją — każda z kobiet zdaje się pochłonięta własnymi myślami i uczuciami, mimo bliskości fizycznej. Historycznie dzieło to odzwierciedla fascynację artysty kulturą bretońską oraz autentyczne przedstawienie życia wiejskiego, pełne szacunku i ukazujące więzi społeczne wewnątrz społeczności.