W wirującym niebie wyłaniają się strzechy wioski Cordeville z taką witalnością, która jest nieodłącznie związana z Van Goghiem. Energia pulsująca w tej scenie zachwyca, ujmując poczucie życia źródłowego w prostocie wiejskiego istnienia. Domki, malowane grubymi impasto pociągnięciami pędzla, osadzone są na dramatycznym tle bujnych zielonych wzgórz, ich teksturowane dachy wyglądają jak patchwork na niebie. To jakby cały krajobraz był nasycony pasją Van Gogha, wirując i pulsując w dynamicznej interakcji światła i cienia.

Paleta kolorów to uderzające połączenie ziemistych ochrów, świeżych zieleni i głębokich błękitów, budząc jednocześnie ciepło i lekkie doznanie melancholijnej introspekcji. Drzewa są ożywione, przechylają się pod wpływem niewidzialnego wiatru; tańczą beztrosko, odzwierciedlając witalność natury. Można niemal usłyszeć szepty wiatru przesuwających się przez liście, co jest delikatnym a zarazem silnym przypomnieniem dzikiego piękna życia wiejskiego. Ten utwór to nie tylko przedstawienie krajobrazu; to doświadczenie — portal do duszy Van Gogha, gdzie każdy pociągnięcie pędzlem wyraża harmonijne połączenie emocji i koloru, poruszane rytmem świata naturalnego.