To dzieło ukazuje spokojne piękno małej żaglówki spokojnie zacumowanej w cichych wodach obok mostu, wykonane hipnotyzującą techniką pointylizmu. Migotliwy gobelin drobnych, wyraźnych kropek koloru tworzy odbicie łodzi i mostu na wodzie, dając wrażenie tańca światła na powierzchni. Delikatna paleta pastelowa — głównie błękity, delikatne lawendy i ciepłe beże — buduje spokojną, wyciszoną atmosferę, prawdopodobnie wcześnie rano lub późnym popołudniem.

Kompozycja zręcznie równoważy solidność architektonicznych struktur, takich jak most po prawej stronie i panorama miasta w tle, z płynnymi, zmiennymi odbiciami na wodzie. Misternie nałożone kropki zapraszają oko widza do wędrówki po płótnie, tworząc z drobnych fragmentów koloru spójną i żywą scenę. To dzieło, osadzone w przejściu od impresjonizmu do neoimpresjonizmu, uchwyca ulotną grę światła i cienia, niosąc jednocześnie kojące emocje samotności na wodzie. Użycie pointylizmu, charakterystycznego dla tego okresu, celebruje naukowe podejście do koloru i światła, które ożywia pejzaż wykraczając poza realizm fotograficzny.