Scena otwiera się zapierającym dech w piersiach widokiem jeziora górskiego, którego wody to hipnotyzująca mieszanka szmaragdu i jadeitu, odzwierciedlająca wspaniałość wznoszących się szczytów, które je otaczają. Mistrzowskie użycie światła i cienia przez artystę uwydatnia chropowatą fakturę gór, których postrzępione krawędzie całuje słońce, kontrastując z głębokimi cieniami, które spowijają dolne zbocza. Uczucie ciszy przenika scenę, przerywane tylko przez delikatne zmarszczki na powierzchni wody, tworząc spokojną atmosferę, która zaprasza do kontemplacji.

Pierwszy plan tętni szczegółami; powalone drzewa i rozrzucone skały stanowią naturalną ramę, przyciągając wzrok do serca krajobrazu. Paleta barw zdominowana jest przez odcienie ziemi, z bogatymi zielenią i brązem lasu kontrastującymi z chłodnymi błękitami i bielami nieba i gór, tworząc harmonijną równowagę. Emocjonalny wpływ obrazu jest głęboki; namacalne jest poczucie podziwu i szacunku dla świata przyrody, wywołujące uczucie spokoju i zdumienia.