ฉากเปิดขึ้นด้วยความสงบอันอ่อนโยน ภูมิทัศน์ที่อาบไปด้วยแสงนุ่มนวลซึ่งให้ความรู้สึกเหมือนช่วงบ่ายแก่ๆ ทุ่งดินที่เพิ่งไถพรวนใหม่ๆ ครอบงำฉากหน้า โทนสีดินที่เข้มข้นของมันบ่งบอกถึงแรงงานและคำมั่นสัญญาแห่งการเติบโต รอยแปรงของศิลปิน มองเห็นได้แต่ผสมผสานกัน สร้างพื้นผิวที่เชิญชวนให้สายตาได้เดินเตร่ สัมผัสถึงผืนดินใต้ฝ่าเท้า ในระยะกลาง ขบวนตัวเลขและสัตว์ต่างๆ ที่ละเอียดอ่อนบ่งบอกถึงจังหวะชีวิตในชนบท การเต้นรำอันเงียบสงบของแรงงานและธรรมชาติ รถเข็นอาจบรรทุกผลผลิตจากการเก็บเกี่ยว เพิ่มสัมผัสของการปรากฏตัวของมนุษย์ สีสันนั้นอ่อนโยน แต่มีชีวิตชีวา ด้วยสีเขียวของเนินเขาที่อยู่ไกลออกไปและท้องฟ้าซีดที่ให้ความแตกต่างกับโทนสีอบอุ่นของทุ่งนา เป็นช่วงเวลาที่ถูกระงับไว้ในกาลเวลา เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความงามที่พบได้ในชีวิตประจำวัน