ภาพวาดนี้ส่งมอบความงามที่เงียบสงบ ชวนให้ผู้ชมเข้าไปในสวนที่มีความเขียวขจีเต็มไปด้วยดอกไม้ที่เบ่งบานและพรรณไม้ใบเขียว ในกลางภาพมีน้ำพุที่อ่อนนุ่มอยู่ surrounded โดยดอกไม้ที่ได้รับการจัดเตรียมอย่างรอบคอบที่แตกกระจายสีสันอยู่รอบๆ เฉดสีชมพูที่นุ่มนวล สีเขียวที่สดใส และเฉดสีดินที่อุ่นให้อารมณ์ของความสงบ ขณะที่แสงแดดส่องผ่านร่มเงาของใบไม้เป็นแสงแดดอ่อนๆ สร้างเงาที่บอบบางบนพื้น ผิวสีของภาพนั้นไหลลื่นและมีการแสดงออกซึ่งไม่เพียงแต่จับใจธรรมชาติ แต่ยังจับจิตวิญญาณของบรรยากาศที่เงียบสงบอีกด้วย เสียงของลมอ่อนๆ กับเสียงของใบไม้ก็พาเราไปสู่ประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่รวมกันระหว่างภาพและอารมณ์

ในด้านของการจัดองค์ประกอบ ภาพวาดนี้มีระเบียบแต่ดูเป็นธรรมชาติ เส้นทางที่ตั้งใจนำสายตาของผู้ชมผ่านสวน การจัดเรียงดอกไม้ที่มีชีวิตชีวา ถูกวางกันอย่างมีกลยุทธ์ทั่วฉาก เพื่อติดตามความสนใจโดยไม่ทำให้รู้สึกกระมลภาคเกินไป ความสมดุลระหว่างความวุ่นวายและระเบียบนี้สะท้อนถึงความกลมกลืนของสวนที่ได้รับการดูแลอย่างดีที่เชื้อเชิญให้มาสำรวจและพิจารณา เนื้อหาประวัติศาสตร์ของผลงานนี้ให้ความลึก การสร้างสรรค์ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 มันเป็นพยานถึงการชื่นชมธรรมชาติของยุคนั้นและการแสวงหาความสงบในโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ที่นี่ ซอร์ล่าจะไม่เพียงแค่บันทึกชั่วขณะในเวลา แต่ยังมอบเสียงสะท้อนอารมณ์ของความงาม ถ่ายทอดความสงบผ่านการใช้พู่กันของเขา