ภาพกลางคืนที่เต็มไปด้วยแสงไฟลุกโชนและน่าขนลุกนี้จับภาพเหตุการณ์ไฟไหม้โรงละครแห่งหนึ่งในระยะไกลได้อย่างดรามาติก เงามืดของอาคารและต้นไม้ล้อมกรอบองค์ประกอบภาพ นำสายตาไปยังเปลวไฟสูงและควันหนาทะมึนที่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า แม่น้ำสงบในแนวหน้าสะท้อนแสงที่น่ากลัว เพิ่มความเปรียบต่างที่แวววาวให้กับภูมิทัศน์ที่มืดมนและมีเงา ความสมดุลระหว่างน้ำที่สงบและไฟที่รุนแรงสร้างความตึงเครียดที่น่าหวาดกลัว เหมือนเวลาหยุดนิ่งเพื่อเป็นพยานแห่งความพินาศ

ศิลปินใช้เทคนิคแสงเงาอย่างชำนาญ ผสมผสานระหว่างเงาและแสงไฟเพื่อสร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเข้มข้น โทนสีส้มและแดงที่อบอุ่นและลึกซึ้งครอบงำท้องฟ้า ขณะที่เฉดสีเย็นและเข้มของดินและน้ำยึดภาพไว้ในความจริงอันมืดมน ภาพนี้ไม่เพียงบันทึกเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ คือไฟไหม้โรงละครดรูรี เลนในปี 1809 เท่านั้น แต่ยังสำรวจความเปราะบางของปฏิสัมพันธ์ระหว่างการสร้างสรรค์ของมนุษย์และพลังธรรมชาติ ทิ้งความประทับใจลึกซึ้งของการสูญเสียและความน่าทึ่งไว้