ผลงานที่น่าดึงดูดนี้แสดงให้เห็นถึงภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมสีบลอนด์ประดับด้วยโบว์สีแดงสด แสดงออกถึงความมั่นใจและความสง่างาม การใช้สีที่โดดเด่นทำให้ผิวของเธอเหมือนกับเครื่องปั้นดินเผา ช่วยเน้นลักษณะของเธออย่างละเอียดอ่อนบนพื้นหลังสีน้ำเงินที่ซับซ้อนหมุนวนไปด้วยลวดลายละเอียด แสดงให้เห็นถึงการพิจารณา ซึ่งทำให้ผู้ชมได้เชื่อมโยงกับโลกภายในของเธอ แสงไฟเต้นรำอยู่บนผิวของเธอ ถ่ายทอดความสว่างอันเป็นธรรมชาติชวนประทับใจ

การจัดองค์ประกอบเป็นทั้งความใกล้ชิดและพลัง; ท่าทางของผู้หญิงบ่งบอกถึงการตั้งคำถามภายใน แต่ก็มีพลังที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ในท่าทางของเธอ เธอโอบห่อด้วยผ้าขาวที่เพิ่มองค์ประกอบของความนุ่มนวลในขณะที่ยังคงความรู้สึกถึงความสุภาพที่ตนมีอยู่ สีที่ตัดกันและพื้นหลังเพ้อฝันช่วยเสริมสร้างการปรากฏตัวที่เปล่งประกายของเธอ ถือเป็นช่วงเวลาของความสงบในบริบทที่มีชีวิตชีวา ชิ้นงานนี้สร้างขึ้นในปี 1910 สอดคล้องกับการเคลื่อนไหวทางศิลปะในยุคของมัน โดยเฉลิมฉลองความงามของรูปร่างมนุษย์ ในขณะเดียวกันก็เชิญชวนผู้ชมเพื่อใคร่ครวญถึงการบรรจบกันระหว่างความเป็นหญิง ความเข้มแข็ง และการแสดงออกทางศิลปะ。