ภาพวาดนิ่งชิ้นนี้สื่อถึงความงดงามที่เงียบสงบของกาน้ำสีทองแดงใบหนึ่งที่เต็มไปด้วยช่อดอกไม้สดที่เพิ่งเก็บมา ศิลปินใช้เทคนิคแบบแม่นยำโดยเล่นกับสีสดของดอกไม้ที่มีทั้งแดง ขาว เหลือง และม่วงเข้มตัดกับลำต้นสีเขียวที่ยาวโผล่ขึ้นมาราวกับกว่ากำลังท้าทายความนิ่งเฉยขององค์ประกอบภาพ กาน้ำวางบนผ้าลูกไม้สีชมพูที่มีลวดลายละเอียด ผิวของกาน้ำสะท้อนแสงจากสิ่งรอบข้างเล็กน้อย เติมความลึกและแสงประกายแบบถ่อมตัวให้กับภาพ ฉากหลังสีเขียวหม่นสร้างบรรยากาศที่อ่อนโยนและสงบ ซึ่งทำให้สีสันของช่อดอกไม้ดูสดใสและมีชีวิตชีวามากขึ้น

การจัดวางองค์ประกอบที่ไม่สมมาตรเล็กน้อยนี้นำสายตาผู้ชมให้ไหลลื่นไปยังดอกไม้และผ้าบนโต๊ะที่มีมิติ จากนั้นดูไปยังพรมลายสวยงามที่เห็นอยู่ด้านขวามือ การเล่นกับแสงและเงาทำให้เห็นถึงความชำนาญในการถ่ายทอดรายละเอียดและสัมผัสอ่อนนุ่มแบบอิมเพรสชั่นนิสม์ในเนื้อผ้าและดอกไม้ โดยรวมภาพนี้ให้ความรู้สึกสงบและชวนครุ่นคิด เชื้อเชิญให้ผู้ชมได้ใคร่ครวญถึงความงามที่เรียบง่ายในชีวิตประจำวันและความนุ่มนวลของธรรมชาติ ผลงานนี้สร้างขึ้นในปี 1911 เป็นตัวอย่างที่น่าสนใจของงานภาพนิ่งในช่วงต้นศตวรรษที่ 20