ในการนำเสนอที่สร้างความประทับใจนี้ โบสถ์นิกายประ改革ขนาดเล็กตั้งตระหง่านอยู่ ซีตัดสูงงๆของมันมุ่งสู่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆนุ่มนวล รอบๆโบสถ์มีต้นไม้เปลือยเปล่ายืนอยู่ โดยกิ่งก้านที่ไม่มีใบของพวกมันสร้างฉากหลังที่เข้ากันโดยเป็นพยานถึงฤดูกาลที่เปลี่ยนไป และอาจสะท้อนถึงความเป็นจริงอันโหดร้ายของชีวิตในชนบทในศตวรรษที่ 19 โบสถ์เองนั้นใช้โทนสีธรรมชาติในการออกแบบ โดยโครงสร้างที่เรียบง่ายและหน้าต่างที่สง่างามผสมผสานได้อย่างกลมกลืนกับทิวทัศน์รอบๆ

ขบวนของบุคคลที่สวมใส่เสื้อผ้าสีเข้มกำลังเดินออกจากโบสถ์ ท่าทางของพวกเขาสื่อถึงความรู้สึกของชุมชนและประสบการณ์ร่วม บางคนดูเหมือนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสนทนา ขณะที่คนอื่นดูเหมือนจะจมอยู่ในความคิดของตน สะท้อนถึงอารมณ์ที่หลากหลายตั้งแต่การพิจารณาความจริงไปจนถึงมิตรภาพ จานสี — ประกอบด้วยสีเขียวเข้ม สีน้ำตาล และสีเทา — ส่งต่อบรรยากาศที่สงบแต่เปี่ยมไปด้วยความโศกเศร้าในภาพวาดกระตุ้นความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมวันอาทิตย์และการเปลี่ยนจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปสู่วิถีชีวิตประจำวัน งานชิ้นนี้ไม่เพียงแต่จับภาพช่วงเวลาในเวลาเท่านั้น แต่ยังแนะนำให้ผู้ชมคิดเกี่ยวกับความเชื่อและโลกธรรมชาติที่เชื่อมโยงกันไปด้วย