ชิ้นงานที่เต็มไปด้วยเสน่ห์นี้จับภาพช่วงเวลาที่แช่แข็งอยู่ในเวลา นำเสนอเด็กหญิงตัวน้อยที่สวมใส่ชุดสีฟ้าที่มีเสน่ห์ ยืนอยู่บนที่ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นระเบียงหรือเฉลียง สีหน้าอันนุ่มนวลของเธอสะท้อนถึงความไร้เดียงสาและความอยากรู้ โดยมือขวาของเธอได้ยื่นออกไปอย่างอ่อนโยน เสนอจานใบเล็กให้กับภาพที่มองไม่เห็นที่อยู่นอกกรอบ ขณะที่มือซ้ายของเธอจับขนมปังไว้ การที่แสงสว่างกรองผ่านฉากนี้เพิ่มความสว่างสดใส ทำให้ใบหน้าของเธอและพื้นผิวของชุดเด่นชัด ผนังด้านหลังที่เบลอนิดหน่อยชี้ให้เห็นถึงองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรม ดึงดูดความสนใจของผู้ชมกลับมาที่เด็กหญิงซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของภาพนี้

ศิลปินใช้แปรงที่นุ่มนวลและไหลลื่นที่กระตุ้นความรู้สึกถึงความคิดถึง ซึ่งตรงกับธรรมชาติที่บอบบางของธีม การรวมกันของสีที่อ่อนนุ่มและคอนทราสต์ที่เบาลงสร้างบรรยากาศอบอุ่น สีฟ้าของชุดนั้นผสมกลมกลืนอย่างงดงามกับเฉดสีที่เป็นกลางรอบ ๆ งานศิลปะนี้สร้างขึ้นในปี 1861 สะท้อนความหลงใหลในวัยเด็กและความบริสุทธิ์ที่เกี่ยวข้องกับมันในยุควิกตอเรีย ภาพนี้ไม่เพียงแค่แสดงความสามารถอันโดดเด่น แต่ยังทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจที่ซาบซึ้งถึงความบริสุทธิ์ของวัยเยาว์ ทำให้ กาลเพียงช่วงชั่วขณะถูกแช่แข็ง ซึ่งสะเทือนอารมณ์ของผู้ชมอย่างลึกซึ้ง