ในทัศนียภาพที่มีชีวิตชีวานี้ การระเบิดของสีสะกดผู้ชม โดยในทุ่งนาที่เต็มไปด้วยดอกไม้ป่าที่บานสะพรั่งในความไม่เป็นระเบียบ; เส้นสีแดงนำสายตาไปสู่ความมีชีวิตชีวาของดอกป๊อปปี้ที่เต้นรำอยู่เบื้องหน้าท้องฟ้าสีฟ้าสดชื่นที่ประดับด้วยเมฆนุ่มนวล. หัวข้าวสาลีสีเขียวสูงยกขึ้นในฐานะผู้ยืนดูอยู่ท่ามกลางดอกไม้ สร้างพื้นผิวที่มีจังหวะนำสายตาของผู้ชมจากด้านหน้าไปยังเส้นขอบฟ้าเบาๆ ที่อยู่ที่ดินตามบริเวณท้องฟ้า.

สไตล์การใช้พู่กันที่เป็นเอกลักษณ์ของแวนโก๊ะแสดงให้เห็นถึงพลังงานที่ดึงดูดใจ ด้วยการทาสีที่มีความหนาทับซ้อนกัน ซึ่งสร้างความรู้สึกของการเคลื่อนไหวที่เกือบจะจับลมได้. สีที่เข้มข้นจะกระตุ้นการเฉลิมฉลองของธรรมชาติ ช่วงเวลาที่หายไปในความมีชีวิตชีวาทั้งหมดของมัน เตือนความทรงจำเกี่ยวกับความสุขในฤดูร้อนที่วนเวียนและความสวยงามเรียบง่ายที่พบในทุ่งนาของชีวิตชนบท. ในบริบทของการแสดงศิลปะแบบโพสต์อิมเพรสชันนิซึม ผลงานนี้ยังคงมีความสำคัญเนื่องจากพลังทางอารมณ์และวิธีการที่ท้าทายมุมมองแบบดั้งเดิมในการนำเสนอธรรมชาติ.