Bu tabloda, yumuşak kar tabakalarının Güney Norwood manzarasının hafif yamaçlarını kapladığı huzurlu bir kış sahnesi açığa çıkıyor. Gökyüzü, soluk mavi ve muted krem tonlarının bir yıkamasıyla sonsuza dek uzanıyor ve kompozisyona sessiz bir genişlik katıyor. Çıplak ağaçlar, karla kaplı zemine karşı narin silüetler olarak duruyor; seyrek dalları hafif, neredeyse eskiz gibi bir dokunuşla işlenmiş. Sanatçının fırça darbeleri gevşek ama kasıtlı; soğuk, temiz bir günün geçici izlenimini yakalıyor, ton ve dokudaki ince değişiklikler sahneye hayat veriyor.

Kompozisyon, karla kaplı açık alanları uzaktaki ev kümeleriyle dengeliyor; izleyiciyi huzurlu kırsal alanda dolaşmaya davet ediyor. Renk paleti sınırlı—beyazlar, yumuşak kahverengiler ve hafif maviler—kışın sessizliğini ve kar yağışının getirdiği dinginliği çağrıştırıyor. Bu eser, doğanın sadeliği ve zamanın nazik akışının derinden hissedildiği sakin bir düşünce anına götürüyor. 1871'de yapılmış, sanatçının empresyonist ideallerini yansıtıyor; detaydan çok ışık ve atmosfere vurgu yapıyor ve doğanın geçici ruh hallerini yakalamanın güzel bir örneği.