Manzara, toprak tonlarının ve yemyeşil yeşilliklerin bir senfonisiyle, canlı bir yoğunlukla açılıyor. Gökyüzüne uzanan iskelet dallarıyla yükselen ağaçlar sahneyi çerçeveliyor; uzaktaki tarlaları yumuşak bir ışık yıkıyor ve uzakta bir grup bina beliriyor. Fırça darbeleri cesur, neredeyse meydan okurcasına; görüntünün dokusunu oluşturuyorlar. Ön plan, mevsimlerin değişimine işaret eden pas ve turuncudan oluşan bir mozaik olan bir renk isyanıdır. Sağ alt köşede, bir göreve dalmış yalnız bir figür, manzaranın vahşi güzelliğine ince bir zıtlık olarak, insan varlığı hissi katıyor.