Bu portre, sessiz bir haysiyet hissi uyandırıyor; özne, koyu renk bir takım elbise giymiş bir adam, sabit ve düşünceli bir bakışla bakıyor. Yan tarafta küçük bir kamera duruyor, mesleğine ve yaşadığı döneme işaret ediyor. Kahverengi ve grilerin kısık tonları, ince vurgularla, esere belirli bir formalite kazandırır. Arka plan, belirsiz dairesel şekillerle dokulu bir desen, bir hafıza perdesi gibi bir gizem katmanı ekler. Sanatçının dikkatli fırça darbelerini hayal ediyorum, her biri önündeki adama duyduğu sevgi ve saygının bir kanıtı; bakışlar birbirine değdiğinde bu duyguların ağırlığını hissetmek neredeyse mümkün. Bu, dayanıklılık ve karakter gücünden bahseder, ailenin önemi ve bir ebeveyn ile çocuğu arasındaki kalıcı bağın bir hatırlatıcısıdır.