Eser, beni karanlık bir hayal gücünün dünyasına çekiyor. Bir kabusun yaratığı, biçimsiz bir boşlukta süzülüyor; kanatları, geniş ve tüylü, kompozisyona hakim. Bu canavarca canavarın üzerine tünemiş figürler hem dehşete düşmüş hem de meydan okur görünmektedir; uzanmış kolları görünmez bir gökyüzüne, çaresiz bir yalvarışa veya belki de sessiz bir meydan okumaya uzanır. Sanatçının çizgi ve gölgeyi ustaca kullanması, hareket ve huzursuzluğun hissedilir bir hissini yaratır; oyma tekniği sahneye ham, neredeyse şiddetli bir enerji verir.

Bu eserde derin bir yalnızlık duygusu var. Mürekkep karaları, figürlerin savunmasızlığını vurgulayarak arka planı yutar. Yüzleri, zar zor detaylandırılmış olsa da, bir dizi duygu ifade eder: korku, dayanıklılık, belki de kasvetli bir mizah ipucu. İnsanlık halini, bilinmeyene karşı mücadelelerimizi anlatan bir sahne. Bu rahatsız edici gemi yolcularını uçuruma götürürken rüzgarın nasıl estiğini neredeyse hissedebilirsiniz.