Bu portre, sakin bir otorite ve detaylara titiz bir dikkat duygusu yayıyor; konuk, şık bir sandalyede oturmuş, koyu renkli ve zengin altın işlemelerle süslenmiş bir ceket giymiş seçkin bir beyefendi. İfadesi sakin ama kararlı; hem samimi hem de etkileyici bir ciddiyet yayıyor. Koyu ve sade arka plan figürün varlığını vurgularken, ışığın nazik oyunu yüzünün dokusunu ve kıyafetin ayrıntılı kumaşını yumuşakça şekillendiriyor; izleyiciyi her ince nüansa dikkat etmeye davet ediyor.

Kompozisyon dengeli; oturan figür sahnede baskın konumda, sol eli bir pergel tutuyor ve masaya serilmiş mimari planların üzerinde duruyor; bu da mesleğine ya da entelektüel ilgilerine işaret ediyor. Bu detay, anlatısal derinlik katıyor ve izleyiciyi rolü ve araçlarının hassasiyeti üzerine düşünmeye sevk ediyor. Goya'nın ustalığı, derin siyahlar, yumuşak ten tonları ve altın işlemelerin hakim olduğu kısıtlı renk paletinde kendini gösteriyor; eser hem realizmi hem de psikolojik içgörüyü aktaran ince bir fırça tekniğiyle yapılmış. Bu çalışma, 19. yüzyıl başı neoklasik portre stilini yansıtsa da, sıcaklık ve insanlık kazandırıyor; yalnızca görüntüyü değil, aydınlanma sonrası İspanya'nın sosyohistorik bağlamındaki bir adamın özünü yakalıyor.