Bu büyüleyici eserde, tanımlanmış özelliklerin yokluğunda bile masumiyeti parlayan genç bir figürle karşılaşıyoruz. Genç, güvenle duruyor, bronz tonlarındaki teniyle mükemmel bir tezat oluşturan açık mavi bir giysiyle kısmen örtülü. Bu kıyafet seçimi, Waterhouse'un eserlerinde sık görülen klasik etkiyi çağrıştırıyor ve bir saflık ve kırılganlık hissi uyandırıyor. Figürün beden dili, hafifçe eğilmiş başıyla derin bir sükuneti ifade ediyor; sanki düşüncelere dalmış anı yakalamış gibi; etrafındaki mekânda bir sessizliğin düştüğünü hissedebiliyoruz.

Sanatçı, derin kahverengi, yumuşak yeşil ve daha yumuşak mavi dokunuşlar içeren zengin ve toprak tonlarıyla dolu bir palet kullanıyor; bu, izleyicileri sahneye davet eden bir sıcaklık yaratıyor. Sanatçının fırça tekniği, tuval üzerinde nazikçe akıyor ve yumuşak kumaşın ciltle temasını ve şekli vurgulayan gölgelerin oyununu yansıtan dokulu bir yüzey sunuyor. Ayrıca, figüre yaslanmış yeşil saz gibi doğal unsurlar, dünyayla bir bağlantı öneriyor, aynı zamanda maddi ötesi bir geçişi ima ediyor ve belki de ruhsallığın zamansızlığını simgeliyor. Sakinliğin yoğun olduğu bir havanın düşünülmesi mümkün, masumiyetin ve ilahi bir ilişkinin belirtisiz anlatısını barındırıyor, izleyicilerin yaşamın ve inancın sırlarını düşünmelerine olanak tanıyor.