Bu eser, zamanda donmuş bir anı yakalıyor; parlak kestane rengi saçları olan genç bir kız, sıcak bir şelale gibi akıyor. Çevresel ışığı biraz yansıtan ince mavi bir elbise giymiş olan kız, sakin bir şekilde oturmakta; profili, yumuşak tonlarla yıkanmış durumda. Arka planda bol yeşillik var ve sanki doğanın fısıldaması, onu çevreliyor gibi görünerek, masumiyetini ve cazibesini artırıyor. Renoir'in tekniği, onun imza fırça darbelerini kullanıyor—hızlı ama kasıtlı, konuya hayat veren ikna edici bir doku yaratıyor; hafif ışık ve gölge oyunu, onun nazik özelliklerini vurguluyor, neredeyse içten parlıyormuş gibi.

Resmin duygusal etkisi belirgindir. Yüzüne her bakış, düşünce ve özlem davet ediyor; kaygısız çocukluk anılarını hatırlatıyor. İzlenimciliğin bağlamında, bu parça yalnızca bir temsili değil, aynı zamanda bir atmosferin keşfedilmesidir—kızın dış görünüşünü yansıtmanın ötesinde, bu huzur dolu bahçede onun varlığını deneyimlemenin ne hissettirdiğine dair bir çaba. Bu resim kadın temsilinde önemli bir ilerlemenin işaretidir, genç ruhun nazikliğini ve derinliğini aydınlatan, Renoir’ın dehasıyla sonsuza kadar yakalanmıştır.