Bu etkileyici portre, genç bir kadını sessiz bir düşünceye dalmış halde yakalıyor; narin yüz hatları, esere adeta hayat veriyormuş gibi yumuşak ve akıcı çizgilerle resmedilmiş. Sanatçı, krem, mat yeşil ve ince kahverengilerin hafif bir birleşimi olan pastel tonları ustaca kullanarak esere hayali ve melankolik bir atmosfer kazandırmış. Konunun uzun, altın sarısı saçları doğal bir şekilde düşerken, düşünceli yüzünü çevreliyor; bol ve kabarık elbise kolları ise hassasiyet ve zarafet katıyor, dokusu hafif ve hareketli fırça darbeleriyle yansıtılmış.

Kompozisyon, izleyicinin bakışını sakin ve hafif hüzünlü ifadeye yönlendiriyor; bu, zaman içinde yakalanmış fısıldanmış bir sır ya da samimi bir an gibi hissediliyor. Arka plan yumuşak ve belirsiz, konu netliği ile kontrast oluşturarak derinlik kazandırıyor ve odaklanmayı iç dünyaya tutuyor. Bu eser sadece fiziksel benzerliği yakalamakla kalmıyor; nostalji, içe dönüklük ve zamanı aşan kırılgan bir güzellik gibi duygusal katmanları da uyandırıyor. Empresyonist yumuşaklığın ve 20. yüzyıl başlarındaki duyarlılığın birleşimi, bu portreyi sakin kadınlığın ve naif duygusal varlığın zamansız bir anması haline getiriyor.