Bu portre, sakin bir özgüvene sahip zarif bir hanımı yakalıyor; narin yüz hatları, mat ve dokulu bir arka plan önünde yumuşakça aydınlatılmış. Sanatçının fırça darbeleri akıcı ve nazik; özellikle omuzlarını saran saydam kumaşta bu incelik belirgin. Sakin ifadesi ve doğrudan bakışı, izleyiciyi samimi bir bağ kurmaya davet ediyor; sıcak, doğal renk paleti—yumuşak kahverengiler, hafif pembeler ve ince beyazlar—genç canlılığını vurguluyor.

Kompozisyon şık ve basit, tamamen oturan kişinin yüzü ve üst gövdesine odaklanıyor; böylece kişiliği dikkat dağıtmadan ortaya çıkıyor. Işık ve gölge arasındaki ince oyun ve dokuların hassas işlenişi, realizmle nazik, neredeyse romantik bir duyarlılığı dengeleyen bir portre ustalığını gösteriyor. Bu eser, aristokratik zarafeti ve geçmiş bir dönemin samimi cazibesini yansıtıyor, zamansız bir güzellik ve sakin bir asalet duygusu uyandırıyor.