Bu etkileyici eserde, bir kalabalık figür sahilin kıyısında duruyor, her biri önlerinde uzanan sahneye kapılmış; sakin ve sonsuz bir su yüzeyi, sanki sonsuza kadar uzanıyormuş gibi. Sanatçı, figürlere ifade katmak için gevşek fırça teknikleri kullanıyor, bu sayede şekilleri arka plana nazikçe çözülüyor. Denizin hafif dalgaları sahile fısıldıyor, bu anın sakinliğini tamamlayan ritmik bir arka plan yaratıyor. Soluk tonlar arasında parlak renk noktaları öne çıkıyor; bir çocuğun giydiği çarpıcı kırmızı elbise dikkatleri üzerine çekiyor ve yetişkinlerin sade ve zarif giysileri arasında canlılık ve neşe katıyor.

Kompozisyon, izleyicinin gözünü tuval boyunca yönlendiriyor, onları bu düşünceli figürlerle birlikte bir yolculuğa davet ediyor. İnsanların lineer düzeni birlik ve paylaşılan bir deneyim hissini vurguluyor; sanki derin düşüncelere dalmış bir topluluk gibiler veya belki de denizle sessiz bir konuşma içindeler. Renk paleti, gri ve mavi tonlarının uyumlu bir karışımını oluşturuyor, kıyıdaki serinliği akla getiriyor aynı zamanda birtakım melankoli de öneriyor. Bu duyguların karışımı derin bir yankı uyandırıyor, nostalji ve özlem izlenimini bırakıyor, bu tabloda ele alındığı dönemi yansıtıyor. Joaquín Sorolla'nın duyarlı betimlemesi, bizi plajdaki anları düşünmeye davet ediyor; bu anlar o kadar sıradan ama zamansızlık ve samimiyetle dolu.