Bu etkileyici siyah beyaz gravür, kayalık bir tepenin üstünde duran devasa bir gemiyi ve belirsiz gökyüzüne doğru uçan tek bir güvercini tasvir ediyor. Geminin geniş ahşap yapısı, büyüklüğünü ve ağırlığını vurgulayan hassas çizgilerle detaylandırılmış ve kompozisyonun üst yarısını kaplıyor. Ön planda, insan ve hayvan figürlerinin kayalıklar ve akan su arasında karmaşık ve kasvetli bir şekilde yayılmış olduğu bir sahne yer alıyor; büyük bir tufanın ardından kalanları simgeliyor. Sanatçının ışık ve gölgeyi ustalıkla kullanması, gemiyi yıkımın ortasında bir umut ışığı olarak öne çıkarıyor.

Kompozisyon, izleyicinin bakışını doğal olarak trajik bedenlerden yukarıdaki uçan güvercine yönlendiriyor; hayatta kalma ve yenilenmenin şiirsel bir simgesi. Titiz çizgi ve çapraz tarama teknikleri, peyzaj ve figürlerde zengin bir doku sağlıyor. Duygusal olarak, sahne derin bir kayıp hissi ve kırılgan bir iyimserlik taşıyor; bu İncil anlatısındaki umutsuzluk ve kurtuluş arasındaki gerilimi güçlü biçimde yansıtıyor. 1866 yılında yaratılan bu eser, 19. yüzyılın dini temalara romantik ve realist bakış açılarıyla yaklaşımını yansıtıyor ve hem ruhani sembolizmi hem de insan kırılganlığını barındırıyor.