Bu büyüleyici sahnede, bir adam, elinde oltasıyla sakin bir su yolunun kenarında duruyor, heyecan dolu bir beklenti içinde. Atmosferik kompozisyon, doğanın ince güzelliklerine dalmış bir doğa aşığının özünü yakalıyor. Yumuşak renk paleti huzur verici bir his uyandırıyor; çimenlerin yumuşak yeşilleri, taş duvarın gri tonlarıyla uyum içinde karışıyor ve bazen açan çiçekler, baharın sessiz gelişini çağrıştırıyor. Duvarın ötesinde, birkaç çıplak ağaç aydınlanan gökyüzünün karşında siluet oluşturuyor, derinlik ve perspektif hissi sağlayarak izleyicinin gözünü tuval boyunca çekiyor.

Sanatçı, hareket ve durgunluğu ustaca ifade etmek için fırça darbeleri kullanıyor, su yüzeyindeki nazik dalgalanmaları öneren ince dokunuşlar ile. Adamın giydiği kıyafet, biraz geleneksel olsa da, zamansız bir geçici hissiyatını yansıtıyor; hem hedefe yönelik hem de düşünceli bir şekilde görünmekte. Bu denge, 19. yüzyılın ortalarında dış mekan etkinlikleri için bir kültürel takdiri yansıtır; bu dönemde, basit zevkler, örneğin balık tutma, boş zaman ve doğa ile bağlantının bir sembolü haline gelmiştir. Duygusal etki açıktır; neredeyse ferah bir havayı hissedebilir ve doğanın nazik seslerini duyabilirsiniz, bu da izleyiciyi günlük yaşamın telaşından uzak, huzurlu bir kaçışa davet eder.