Bu portre, saçları dökülen kızıl saçlı genç bir kadını yakalıyor; derin ve neredeyse kadife gibi koyu bir arka plan önünde huzurlu ifadesi parlıyor. Sanatçının fırça darbeleri, yumuşaklık ve detay arasında hassas bir denge kurarak kadının solgun tenini ve hacimli saçlarını ışık ve gölgenin nazik bir karışımıyla betimliyor. Ellerinde tuttuğu gül demeti, canlı pembe ve yeşil tonlarıyla beyaz elbisesinin muted renkleriyle güzel bir kontrast oluşturuyor; bu, doğal bir masumiyet ve sakin bir zarafet duygusu uyandırıyor.

Kompozisyon, figürü merkeze alarak izleyicinin dikkatini yüzüne ve tuttuğu canlı çiçeklere çekiyor; zamanı dondurulmuş samimi bir an yaratıyor. Işık ve gölge arasındaki oyun, sanatçının karanlık-ışık tekniklerindeki ustalığını ortaya koyuyor; duygusal derinlik ve gerçekçilik katıyor. Resim, adeta şiirsel bir dinginlikle gençlik, güzellik ve hayatın geçiciliği üzerine düşündürüyor; ince dokular ve renklerle bu narin figürü hayat veriyor.